Eerder plaatste ik al twee reizen naar dichtbij, ik vond de opdracht zo leuk dat ik verschillende varianten geschreven heb. Hierbij mijn laatste reis naar dichtbij.
Klik op het blauwe sterretje om naar "Een reis naar dichtbij" te gaan ✩
Klik op het oranje sterretje om naar "Een reis naar dichtbij, Zanderig" te gaan ✩
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Daar lig je dan. Op jouw bed in jouw
slaapkamer. Je kan geen kant op. Dag 9 met gips. Je verveelt je en
besluit dat het tijd is om verder te kijken dan de tenen die uit het
witte gips steken.
Het eerste waar je ogen vallen is een krans met groene blaadjes en kleine roze roosjes. Afgelopen zomer gekocht in Camden Town in London. Je sluit je ogen en ziet de grote ruimte met allemaal kleine marktkraampjes. In een hoekje staat een fotohokje. Samen met je beste vriendin heb je toen een hoop foto's gemaakt. Foto's met gekke zonnebrillen, nep snorren en met het bloemenkransje. Je opent je ogen en laat je ogen vallen op de foto's die nog geen paar centimeter verder op je prikbord hangen.
Je
speurt je kamer verder af. Een wit doosje met drie blauwe
bloemetjes trekt je aandacht. Met een glimlach laat je je hand over
het doosje glijden. Het doosje gemaakt van zand van je favoriete
strand op Sardinië. Je sluit je ogen. Zoute lucht vult je neus. Je
kan de zee horen. Een zilte smaak hangt in je keel. Het jeukende
gevoel van opgedroogd zeezout op je huid. In de verte klinkt een
zeemeeuw.
Je opent je ogen en kijkt verder. De zilte nasmaak in je keel al snel vergeten als je ogen vallen op de kleine zilveren eifeltoren die in een doosje op je bureau staat. Je denkt terug aan je reis naar Parijs. Aan de indrukwekkende grote toren. De toren die ver boven de stad uitsteekt. De toren die in jouw kamer ineens zo klein is.
Het eerste waar je ogen vallen is een krans met groene blaadjes en kleine roze roosjes. Afgelopen zomer gekocht in Camden Town in London. Je sluit je ogen en ziet de grote ruimte met allemaal kleine marktkraampjes. In een hoekje staat een fotohokje. Samen met je beste vriendin heb je toen een hoop foto's gemaakt. Foto's met gekke zonnebrillen, nep snorren en met het bloemenkransje. Je opent je ogen en laat je ogen vallen op de foto's die nog geen paar centimeter verder op je prikbord hangen.
Je
speurt je kamer verder af. Een wit doosje met drie blauwe
bloemetjes trekt je aandacht. Met een glimlach laat je je hand over
het doosje glijden. Het doosje gemaakt van zand van je favoriete
strand op Sardinië. Je sluit je ogen. Zoute lucht vult je neus. Je
kan de zee horen. Een zilte smaak hangt in je keel. Het jeukende
gevoel van opgedroogd zeezout op je huid. In de verte klinkt een
zeemeeuw.Je opent je ogen en kijkt verder. De zilte nasmaak in je keel al snel vergeten als je ogen vallen op de kleine zilveren eifeltoren die in een doosje op je bureau staat. Je denkt terug aan je reis naar Parijs. Aan de indrukwekkende grote toren. De toren die ver boven de stad uitsteekt. De toren die in jouw kamer ineens zo klein is.
"I'm Sabrina and I'm just trying to be me in this big world"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten