Na mijn eerste reisverslag kreeg ik vrijwel meteen het idee voor een ander verslag. Ik heb dit verslag anders geschreven dan mijn vorige. In onderstaand reisverslag heb ik bewust geen namen van personen, plaatsen of gebouwen benoemd. Ik wil jullie, de lezer, door middel van de beschrijvingen erachter laten komen in welk land, welke stad en op welke plaats de personage zich bevind. Ben heel benieuwd of dit mij gelukt is.
Hierbij mijn reisverslag.
Ben erg benieuwd naar jullie reacties.
Klik op het vliegtuig om naar mijn andere reisverslag te vliegen ✈
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Na ruim acht uur opgevouwen te hebben gezeten waren we er
eindelijk! We zijn door drie landen gereden om hier te komen. Hebben verschillende
stops gemaakt om reisgenoten op te halen. Ruim een halfuur geleden reden we de
stad in. We zagen veel dingen voorbij komen. Kleine cafétjes, grote cafés,
bloemenwinkeltjes, boetiekjes, kerkjes, musea. Er was zo veel te zien, dat ik
ogen te kort kwam. We reden langs de lange rivier en ik begon me af te vragen
wanneer we uit mochten stappen.Eindelijke opende de deuren, frisse lucht! We stapten de bus uit en stonden op een grote parkeer plaats langs de gigantische rivier. Grote, lange boten lagen langs de kade. Het zonnetje scheen lekker warm, ondanks dat we ons midden in December bevonden.
We gingen onze eigen weg. De bus was langs onze bestemming gereden. We wisten dat als we terug langs de rivier liepen we er zouden moeten komen. Zo ver was dat niet lopen. We liepen de parkeerplaats af de grote brug over. De brug bestond uit twee grote stoepen en zes rijbanen, drie heen en drie terug. In de verte stak de beroemde ijzeren toren boven de stad uit. “We zijn er echt” zei ik bewonderd en ik maakte snel een foto. Ik voelde mij als een kind in een hele grote snoepwinkel.
We liepen langs de enorme rivier. Auto’s en bussen raasde aan ons voorbij.
Langs de rivier stonden allemaal groene bakken. Sommige waren vergrendeld met
een hangslot andere hadden een klein simpel slot. Waar zouden deze groene
bakken voor zijn? Ook kwamen we langs verschillende prachtige gebouwen. Het
Afrikaanse consulaat met een indrukwekkend gedenkplaats voor Mandela. Een
schitterende brug waar grote gouden beelden opstonden. Het was een schitterend
gezicht. Deze brug betekende onze eerste oversteek in het verkeer. De
voetgangers leken zich hier maar weinig van de stoplichten aan te trekken. Het
verkeer was ontzettend chaotisch, maar op de één of andere manier toch ook gestructureerd.Na onze oversteek zagen we nog meer groene bakken. Er verscheen een grote glimlach op mijn gezicht toen ik niet veel later het beroemde grote gebouw zag. Hier stonden een aantal mooie wereldschatten opgeslagen. Waaronder het schilderij van een glimlachend meisje, dat wereldberoemd is. Vandaag hadden we geen tijd om het gebouw te bezoeken, maar op een dag zou ik voor dat gebouw en zijn schatten terugkomen. Het plein voor het gebouw kon ik niet zien vanaf deze kant, maar ik zag de glazen piramide zo voor me. Tijdens het oversteken stopte ik even midden op de weg om een foto van het prachtige gebouw te maken.
Ook hier stonden weer verschillende groene bakken. De meeste waren gesloten, sommige waren geopend. Er stonden mensen bij. Toen we langs één van de open bakken liepen zagen we dat het eigenlijk een soort marktkraampjes waren. Tekeningen, kaarten, borden, magneten en mini torens waren uitgestald. Één van de kraampjes verkocht ook hangsloten. Mijn reisgenoot en ik keken elkaar vragend aan. Waarom zou z’n kraampje hangsloten verkopen? We bekeken het hangslot beter en zagen dat de grote toren er op was afgebeeld. We liepen verder en kwamen bij een brug die enkel voor voetgangers was. Deze brug had iets magisch. De relingen van de brug waren vol gehangen met hangsloten. Ik weet niet waarom, maar ik vond dit zo fascinerend. Duizenden, misschien wel miljoenen stelletjes hadden hier een slot opgehangen als symbool van hun liefde. Sleuteltjes werden in de grote rivier gegooid. Mijn nieuwsgierigheid werd mij de baas en ik keek toch even over de reling naar de rivier, maar kon natuurlijk niks zien. Vol bewondering keek in naar de sloten en vroeg me af hoeveel stelletjes er nog bij elkaar zouden zijn. We maakten wat foto’s en gingen daarna verder.
Met gevaar voor eigen leven staken we de straat over en maakte een stop bij een klein restaurantje. Hier hadden we het eerste contact met de lokale bevolking. De taal klonk als muziek in mijn oren. We aten een gerecht wat echt bij dit land hoorde, een flinterdun pannenkoekje.
Na dit pannenkoekje gingen we weer verder. Onze eindbestemming was dichtbij. We staken de weg weer over, waarna we niet veel later een grote brug over liepen. Na de brug was onze eindbestemming in zicht. Een groot plein met een grote kerstboom, maar belangrijker nog de immens grote kathedraal. Wat een prachtig gezicht. De waterspuwers keken op ons neer. We waren vroeg en er waren nog maar weinig mensen. We genoten van de prachtige kerk, maakten wat foto’s en zette daarna ons avontuur verder. We hadden maar één dag en wilden nog veel zien.
"I'm Sabrina and I'm just trying to be me in this big world"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten