Escargots, lumache, snails oftewel slakken

Escargots in het Frans, dat klinkt lekker chique.
Lumache in het Italiaans, dat klinkt ook nog steeds aardig in de oren.
Snails in het Engels, gelijk zie ik beelden van een enge vieze oude horror film.
En dan het Nederlands. Slakken. Gewoon weg slakken. Niets meer of minder. Nou vind ik "slakken" niet heel chique klinken, maar het doet mij ook niet de rillingen over mijn rug lopen.

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Nog geen twee uur geleden was het zover.
Een beetje ongemakkelijk liep ik over de brug naar het terras. Zou ik het echt gaan doen? Wat als die dingen net zo slijmerig zouden zijn als oesters? Al snel was daar een stemmetje die mij tot de orde riep. "Dat kan eigenlijk niet, want ze zullen gekookt worden..."

A fijn, ik stond in de keuken toen mij een klein bordje werd voorgeschoteld. Op dat bordje lag een handje vol slakken die bedenkt waren met een laagje glinsterende tomatensaus. Ja, toen sloegen de twijfels toe... Wel? Niet? Wel? Niet?

M'n vader slurpte de ene na de andere slak uit zijn huisje. En als het niet lukte? Nou dan werd er zwaarder geschut ingezet, een tandenstoker. Hij peuterde een slak uit de schelp en overhandigde mij het stokje. Het kleine glibberige beestje wat gisteren nog door de bak kroop was nu gekrompen en nog kleiner geworden. Ik hoopte maar dat hij niet slijmerig zou zijn.

Aarzelend hapte ik het beestje van het prikkertje. Voorzichtig kauwde ik er op, waarna ik het snel doorslikte. Ik proefde niks vreemds en het was helemaal niet slijmerig. Er werd mij nog een slakje toegereikt. Ik at hem op en merkte dat ik stiekem een tikkeltje teleurgesteld was. Zo bijzonder was de smaak niet. Smaakte het überhaupt wel ergens na?

Tsjaa, daar zit ik nu nog steeds over te tobben...

"I'm Sabrina and I'm just trying to be me in this big world"

Fright Night

Morgen is het zover. Dan is het personeelsfeest van mijn werk.
Het is dan 31 oktober, dus dat kan maar één ding betekenen. JUIST Horror!! Het zal jullie dan zeker vast niet verbazen dat Horror het thema is. Dat deed het mij namelijk niet.

Toen er bekend werd dat er weer een personeelsfeest zou komen, was de datum al snel bekend. 31 oktober, de dag van Halloween. Ja, dan komen al gauw de heksen-, vampiers- en andere horrorkostuums voorbij.

Ach, ik flans wel wat in elkaar met de kleding die ik in mijn kast heb hangen, was mijn eerste gedachte. Dan koop ik een heksenhoed en vind ik het wel best. Ik ging opzoek naar een leuke heksenhoed en kwam al snel door de verschillende leuke horrorkostuums in de verleiding.

Al snel werd het geen heksenhoed, maar een heksenkostuum. Helaas kon geen van de kostuums aan mijn zware eisen voldoen. De één was te kort, de ander te lang. Dan weer te bloot, geen goede kleur of er was gebruik gemaakt van een "vreemde" stof. En waren de sites wel betrouwbaar? Eerst maar de stad in, maar ook daar konden de twee rekjes vol Halloween-kostuums niet aan mijn kritisch oogbeeld voldoen. "Je kan van alles horror maken" zei de oudere dame in de winkel. Wel een beetje jammer dan ze niet verder kwam dan het voorbeeld van een horror-baby. En ja, sorry, maar ik kan Heidi/biermeisje toch echt niet angstaanjagend vinden...

Na lang wikken en wegen; zombie of wat anders, viel de keuze op wat anders.
Wat dat anders is, kan ik nog niet zeggen. De kans is te groot dat collega's dit ook lezen, en tsjaa ik wil daarom nog niet te veel weggeven ;-)

Wat ik jullie wel kan vertellen is dat ik de afgelopen week behoorlijk met mijn make-up aan het oefenen ben geslagen. Een egaal wit gezicht met zwarte ogen leek mij ideaal. Maar weten jullie wel niet hoe moeilijk het is om je gezicht egaal wit te schminken?! Ondanks de schminkworkshop die ik inmiddels een jaar geleden heb gevolgd, lukte mij dit niet. Erg frustrerend kan ik jullie vertellen. Maar vanochtend is het mij een soort van gelukt. Helaas had ik toen de verkeerde zwarte oogmake-up te pakken. Ja, zul je altijd zien...

En ja jullie zien het goed, op de tweede foto heb ik zelfs witte schmink ik mijn haar aangebracht... Ik dacht dat dat wel een leuk effect zou geven. Het effect wat het op mijn borstel en kam had was nog leuker. Zeker nadat ik ze na het douchen, zonder schoon te maken, weer gebruikte voor mijn gewassen haar...

Goed, nu is mijn haar weer aan de beurt. Ik ben namelijk nog steeds opzoek naar een "horror" kapsel. Nu kwam ik vanochtend op het geniale idee om mijn haar extra te laten krullen d.m.v. vlechtjes, want ach...Ik heb toch helemaal geen krullend haar?! Benieuwd naar het resultaat? Ik zal een foto plaatsen als het gelukt is. 

Het is jullie misschien niet ontgaan dat ik best wel zin heb in het feestje. Ben ook erg benieuwd hoe mijn collega's morgen zullen verschijnen.

Des al niet te min zal ik morgen met knikkende knieën naar het feest gaan, want ja...ben ik mijn leven wel zeker? Volgens de ontvangen uitnodiging namelijk niet.

Mocht ik de avond overleven dan beloof ik dat ik zaterdag wat van me laat horen ;)

"I'm Sabrina and I'm just trying to be me in this big world"

Overkopen?

Het is al weer even geleden. Wat zeg ik maanden geleden, misschien zelfs al jaren. Ondanks dat het al even geleden is, wil ik dit moment met jullie delen.

Misschien dat sommige (oud) collega's zich dit moment nog kunnen herinneren...

Het was een zonnige zomerdag, ik was aan het werk en stond in de winkel.
In de middag kwam een mevrouw, van een jaar of 40-50, bij mij aan de kassa. Haar vrolijk gekleurde Oilily tas viel mij meteen op. Na een kort praatje over hoe hun dag was zei ik: "Wat heeft u een leuke tas". Het antwoord dat mevrouw toen gaf deed mij steil achterover slaan. "Wil je hem overkopen" antwoordde ze. Wow, dat zag ik niet aan komen! Even viel ik stil van verbazing. Al snel legde ze mij uit dat ze hem een week geleden had gekocht. Ze gebruikte hem vandaag voor het eerst en was niet zo tevreden over de tas. "Hij is veel te groot voor mij" legde ze uit. Ze had bedacht om hem door haar dochter op Marktplaats te laten zetten, maar vond dat eigenlijk te veel gedoe. "Dus als je hem wilt hebben, dan haal ik hem meteen voor je leeg" vulde ze aan. Tsjaa, wat moest ik daar nou op zeggen. In het begin dacht ik nog dat het misschien een grapje was, maar ik kon inmiddels aan mevrouw zien dat ze bloedserieus was. Ik vertelde mevrouw vriendelijk dat ik net een nieuwe tas had en dus niet geïnteresseerd was. Daarna verlieten ze tevreden de winkel en lieten mij nog steeds een beetje verbijsterd achter.

Had iemand mij nou zojuist echt haar tas aangeboden?

"I'm Sabrina and I'm just trying to be me in this big world"

Geduldige stroopwafel fossiel Smeltmoment

Ik kan de vraagtekens bij jullie al zien bij het lezen van de titel.
Geduldige stroopwafel fossiel Smeltmoment....

De dag begon zoals iedere andere werkdag.
Ik was aan het werk in de winkel, terwijl de bezoekers die middag langzaam maar zeker een rij in de winkel begonnen te vormen. Knuffel tijgers, plastic dino's, olifantenbeeldjes en meer vlogen als warme broodjes over de toonbank. De rij leek niet korter te worden, toen daar ineens mijn smeltmoment was.

Ineens stond ze voor mij. Een klein blond meisje, een jaar of 6-7, met grote blauwe ogen. Ze staarde me aan, maar zei verder niks. Haar vader stond met een glimlach achter haar. Ik vroeg het meisje of ik haar kon helpen, maar kreeg geen reactie. Ik kon zien dat ze zenuwachtig was. "Jij bent...Wij hebben vorige week bij jou een stroopwafel gekocht" legde ze mij uit. "O ja, dat kan heel goed. Was het een lekkere stroopwafel?" met een glimlach knikte ze. "Ja, lekkerder dan vandaag" antwoordde ze goudeerlijk. Ik kon haar vader horen lachen. Zo die kon ik in mijn zak steken. "Heb je iets leuks uitgekozen in de winkel?" vroeg ik haar vervolgens. Ze schudde haar hoofd. "Nee, ik wil je wat laten zien" met stralende ogen opende ze haar handen. In het kommetje dat haar twee handen vormden lag een fossiel. Een schelp van een zeedier, die mij deed denken aan een fossiel die ik ooit in het Nintendo Pokémon spelletje, voor de Gameboy Color, had uitgekozen. "O, heb je die in het DinoPark opgegraven?" trots knikte ze. "Die is mooi zeg! Krijgt 'ie een mooi plekje op je kamer?" wederom knikte ze. In geuren en kleuren vertelde ze dat hij op het kastje naast haar bed kwam te liggen. Ik zei dat ik het erg leuk en bijzonder vond dat ze mij haar vondst kwam laten zien, waarna ik vroeg of ze het goed vond of ik het jongetje achter haar ging helpen. Met een grote glimlach knikte ze. "Tot de volgende keer!" zei ze en ze huppelde de winkel uit. "Dankjewel" zei haar vader terwijl hij vriendelijk naar mij glimlachte. Ik keek op en zag dat de wachtende bezoekers in de rij, één voor één, stonden te glimlachen.

Dat meisje was speciaal in de rij gaan staan om mij haar vondst te laten zien.
Zelfs nu ik er aan terug denk doet dit een grote glimlach op mijn gezicht verschijnen.

"I'm Sabrina and I'm just trying to be me in this big world"

Felicitaties

Het is weer tijd voor een view.
Dit keer gaat het over feliciteren.

Nou hoor ik jullie denken, hoe komt ze op dit onderwerp?
Nou dat zit zo; gisteren was mijn verjaardag.
Gisteren was de dag dat ik 24 kaarsjes mocht uitblazen.

Ondanks dat ik zelf niet zo veel om mijn verjaardag geef, want ach wat is het verschil met gisteren en morgen, viel het mij wel op dat de vele felicitaties die ik dit jaar heb mogen ontvangen mij goed deden.

Het was vroeg in de ochtend, ik draaide mij om in mijn bed en trok de dekens over mijn oren. Het duurde niet lang voordat ik weer wegdommelde. Een uurtje later opende ik mijn ogen weer. Ik rekte me uit en pakte mijn telefoon om te zien hoe laat het was. Het enige wat ik te zien kreeg was een zwart scherm. O ja, die had ik de vorige avond uitgezet. Ik zette mijn mobiel aan en zag het scherm meerdere malen oplichten. Ik keek bij de meldingen en werd verrast door ruim 40 meldingen. Facebookberichtjes en Whatsappjes. Dit deed een grote glimlach op mijn gezicht verschijnen.

Een greep uit de Whatsappjes

Deze 40 berichtjes, daar heb ik de kaarten en mailtjes nog niet eens bij gerekend, maakten mijn dag. Er zat zelfs een gezongen felicitatie tussen (maak je niet druk, deze zal ik niet online plaatsen ;-)).

Al die felicitaties zijn het bewijs dat verschillende mensen heel even stil hebben gestaan bij mijn verjaardag. Het bewijs dat mensen heel even de tijd hebben genomen om mij te feliciteren. Alle die felicitaties hebben mij een speciaal gevoel gegeven. Op de dag, waar ik eigenlijk helemaal geen zin in had, heb ik mij toch jarig gevoeld.

Ik wil iedereen heel erg bedanken voor alle leuk en lieve felicitaties!
Bedankt voor dat gevoel!

"I'm Sabrina and I'm just trying to be me in this big world"

Hema make-upje

Wat me laatst toch is overkomen...

Een tijdje terug was ik aan het werk. Het was op een rustige doordeweekse dag en ik stond in de winkel toen twee (oudere) dames en een dochter wat bij mij af wilde rekenen.

"Wat heb je een mooie oogmake-up op" klonk het compliment al snel. "Ja, het ziet er mooi natuurlijk uit, met een subtiel glittertje" complimenteerde de andere dame. Een subtiel glittertje?, dacht ik bij mezelf. Die oogschaduw is één en al glitter... Maar ik bedankte ze vriendelijk en ging er verder niet op in. "Dat zou jou ook mooi staan" gebaarde de moeder naar haar dochter en ze vroeg of ik mijn ogen heel even wilde sluiten. Ik had verder geen bezoekers in de winkel en deed wat de moeder mij vroeg.

"Wat voor make-up heb je daarvoor gebruikt?" werd mij al snel gevraagd. "De mousse oogschaduw van de HEMA" antwoorde ik. Bij de naam HEMA zag ik hun blik vertrekken. Er werd geen woord meer over mijn make-up gezegd. De dames rekende af en verlieten daarna de winkel.

Hoofdschuddend liep ik het magazijn in.

Als mensen nou eens minder om een merkje zouden geven...

"I'm Sabrina and I'm just trying to be me in this big world"

Een modern sprookje

Zoals sommigen van jullie weten ben ik op moment bezig met het schrijven van sprookjes. Ik probeer zelf originele sprookjes te schrijven, zowel in een modern als in een oud jasje.

Maar ik heb me nu ook aan een oud en wereldberoemd sprookje gewaagd.
Het gaat om mijn favoriete sprookje. Ondanks dat er al meerdere varianten van zijn gemaakt, kan ik het niet laten om zo ook mijn eigen versie te schrijven. Ik denk dat jullie het sprookje al kunnen raden. Ik heb inderdaad Assepoester in een nieuw modern jasje gestopt.

In mijn verhaal heb ik Lillian 'Lilly' Jones om gedompeld tot mijn Assepoester. Samen met haar stiefvader Richard, stiefbroer Marc en stiefbroertje Kevin woont ze in een groot huis. Haar stiefvader is een succesvol zakenman die maar weinig thuis is. Lilly zit, net als haar stiefbroer, in het laatste jaar van High School. Ze wilt heel graag naar de dansacademie in New York en traint hier hard voor. Ondertussen komt er ook een nieuwe jongen op school, namelijk de wereldberoemde Jake Brooks. Hij wilt omdat hij in zijn laatste schooljaar zit, dit ook op een school afmaken. Dan zijn daar nog beste vriendin Tina en de populaire Ceci, die nergens voor terugdeinst. Natuurlijk zorgt dit voor de nodige spanningen....

Op moment ben ik dit sprookje druk aan het herschrijven. Toen ik met dit verhaal begon heb ik het in de verledentijd geschreven, ondanks dat ik hier nog een hoop aanpassingen moet doen, ben ik inmiddels aan de grote puzzel begonnen om het verhaal ook in de tegenwoordige tijd te schrijven. Dan krijgt het toch weer een hele andere lading. Maar kan een sprookje in de tegenwoordige tijd geschreven worden? Hmmm...daar ga ik nog een keer op terug komen.

Dit was het voor nu.
Ik heb hiernaast nog een nummer die perfect bij sprookjes past. Once Upon a Dream gezongen door Emily Osment.

"I'm Sabrina and I'm just trying to be me in this big world"

Taalmoment: Frankrijk

Onderstaande tekst heb ik moeten schrijven voor de vooropdracht van de eerste module van de Schrijversacademie. Hierbij moest het gaan om een taalmoment. Een moment waarbij je je bewust werd van (een andere) taal. Dit moment moesten wij in maximaal 100 woorden schrijven. En dat klopt, dat is inderdaad niet veel. Ik kan jullie vertellen dat het een hele uitdaging is geweest...

Welk taalmoment schiet jou het eerst te binnen?

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Taalmoment: Frankrijk 

15 jaar en voor het eerst in Parijs. Voor het eerst in Frankrijk, samen met school. We liepen langs een McDonalds met een bakkerijtje. Terwijl mijn klasgenoten voor een ‘echte Franse’ hamburger gingen, ging mijn voorkeur uit naar een Franse croissant. “Do you speak English?” vroeg ik de dame in mijn beste Engels. “Oui” antwoordde ze. Even was ik verbijsterd. In het Engels bestelde ik mijn croissant, terwijl de dame in het Frans terug ratelde. Ik betaalde voor mijn croissant en liep verbaasd de McDonalds uit. Ik had toch niet voor niks om Engels gevraagd…

"I'm Sabrina and I'm just trying to be me in this big world"

Champignonsoep

Voor mij op tafel staat een grote mok met crèmekleurige drab. Hete dampen stijgen op in de lucht. Aarzelend roer ik door de soep, terwijl de lepel langs de randen van de mok schuurt. Zo nu en dan komt er een dikke “champignon" naar boven. De zure lucht slaat aan in mijn keel. Met tegenzin neem ik een slok. Krampachtig kauw ik op de soppige champignon. Het liefst zou ik hem heel doorslikken. Als mijn mond leeg is voelt dit als een overwinning, totdat ik weer word geconfronteerd met de te grote mok vol soep. Dit gaat een lange avondmaal worden…

"I'm Sabrina and I'm just trying to be me in this big world"

Zomervakantie/Schrijversacademie

Het is even geleden dat ik wat van me heb laten horen. Excuses daar voor!

In de zomervakantie heb ik niet stil gezeten. Ik heb o.a. de Creatief Schrijven cursus afgerond en afgezien daarvan natuurlijk een hoop geschreven.

Nu de vakantie voorbij is zijn er weer genoeg nieuwe (schrijf)projectjes. Sommige van jullie zullen het al weten, anderen nog niet. In de zomervakantie heb ik besloten om mij in te schrijven aan de Schrijversacademie. Deze opleiding zal anderhalf jaar duren. Als specialisatie heb ik gekozen voor Kinderboeken. Twee dagen in de maand zullen we bij elkaar komen om verschillende opdrachten te bespreken, verder verloopt het grootste deel van de studie online.





Afgelopen zaterdag heb ik mijn eerst lesdag/bijeenkomst gehad. We zijn met een groep van 11 man en krijgen les van een professioneel schrijver. Dat is wel wat anders dan de 6, 5 of 4 man waarmee ik al eerder cursussen heb gevolgd. Voor de verandering ben ik een keer niet de jongste! Ik kan jullie vertellen dat dat stiekem toch wel een hele verademing is.

Ik zal eerlijk tegen jullie zijn. De groep waarmee ik de eerste bijeenkomst heb gevolgd is best intimiderend. Zo is er iemand die voor een uitgever werkt, een ander die Engelse boeken naar het Nederland vertaald en zit er iemand tussen die al verschillende Fantasy stukken (in het buitenland!!!) heeft gepubliceerd. Daar zit je dan tussen met je Creatief Schrijven cursusjes, Schrijfproeverij en Schrijfmarathon... Afgezien daarvan weet iedereen al meteen prachtige dingen uit zijn of haar mouw te schudden. Dat kan ik echt niet. Ik merk dat ik toch wel één of twee herschrijfsessie's nodig heb om tot iets mooi's te komen. MAAR, ik laat mij hierdoor niet uit het veld slaan. Schrijven is iets wat ik al heel lang wil doen, dus ik ga er voor de volle honderd procent voor!

Ik zal voor opleiding verschillende kleine opdrachten moeten maken, dus er is weer genoeg materiaal om online te zetten. Ook zal ik voor de opleiding een hoop literatuur moeten lezen. Met name kinderboeken! Hadden jullie ooit verwacht dat Winnie de Poeh en Pippi Langkous tot het verplichte literatuur zouden horen? Nou, ik niet ;-)

Voor de volgende bijeenkomst moet ik alleen al 16 boeken lezen!
In sommige gevallen gaat het om enkele pagina's, maar toch. 16! Nou hoor ik jullie denken, wanneer is dan de volgende bijeenkomst? De volgende bijeenkomst zal plaatsvinden op 8 November. Dus ik heb iets meer dan een maand de tijd om mij door alle boeken te wurmen.

Wens mij succes!
Tot snel ;-)

"I'm Sabrina and I'm just trying to be me in this big world"