Inmiddels zit de Schrijfproeverij er helaas op. Op de laatste avond stond het schrijven van columns in de spotlight. De opdracht was om een column te schrijven over iets wat je die avond had gedaan.
Hieronder het resultaat.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
6 Happen Maaltijd
Ik voel de warme dampen tegen mijn gezicht, aroma’s vullen mijn neus, terwijl ik naar mijn bord staar, die brand in mijn schoot. Op mijn bord ligt een grote dunne pannenkoek met wel geteld drie plakken spek en een flinke scheut stroop, waarvan menig mens misselijk wordt, maar ik niet.
Hoe zal ik deze grote koek opeten? Rol ik hem gewoon op? Eigenlijk vind ik dat zonde. Door hem op te rollen zal hij binnen een paar happen op zijn. Dat is toch niet genieten? Zal ik hem dan in stukjes snijden? Er bestaat een kans dat tegen de tijd dat ik halverwege ben de rest van de pannenkoek koud is. En ik heb geen zin in een koude pannenkoek.
Ik besluit om toch voor het rollen te gaan. Ik steek mijn vork in de rand en draai hem als een echte pro om mijn vork. Dan moet ik maar heel langzaam kauwen, rustig eten. Genieten. Ik snij het eerste stuk af. Voordat ik hem in mijn mond stopt bekijk ik het stukje nog even. Ik zie de stroop glinsteren, de warme aroma’s vullen mijn neus. Rustig kauw ik er op. Ik proef de pannenkoek, gevold door de stroop en niet veel later volgt de spek. Ik moet genieten en blijf maar kauwen. Even laat ik het bestek op de rand van het bord rusten. Bij de tweede hap gaat het helemaal mis. Ik kijk niet naar wat ik in mijn mond stop en kauw het ordinaire weg. Nog geen vier happen later staar ik naar een leeg bord met een stroopvlek. Even knipper ik met mijn ogen. Ja, mijn bord is echt na zes happen leeg…
Mijn avondeten was een pannenkoek met spek en stroop.
Heb ik het geproefd? Misschien…
Heb ik ervan genoten? Nee…
Hieronder het resultaat.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
6 Happen Maaltijd
Ik voel de warme dampen tegen mijn gezicht, aroma’s vullen mijn neus, terwijl ik naar mijn bord staar, die brand in mijn schoot. Op mijn bord ligt een grote dunne pannenkoek met wel geteld drie plakken spek en een flinke scheut stroop, waarvan menig mens misselijk wordt, maar ik niet.
Hoe zal ik deze grote koek opeten? Rol ik hem gewoon op? Eigenlijk vind ik dat zonde. Door hem op te rollen zal hij binnen een paar happen op zijn. Dat is toch niet genieten? Zal ik hem dan in stukjes snijden? Er bestaat een kans dat tegen de tijd dat ik halverwege ben de rest van de pannenkoek koud is. En ik heb geen zin in een koude pannenkoek.
Ik besluit om toch voor het rollen te gaan. Ik steek mijn vork in de rand en draai hem als een echte pro om mijn vork. Dan moet ik maar heel langzaam kauwen, rustig eten. Genieten. Ik snij het eerste stuk af. Voordat ik hem in mijn mond stopt bekijk ik het stukje nog even. Ik zie de stroop glinsteren, de warme aroma’s vullen mijn neus. Rustig kauw ik er op. Ik proef de pannenkoek, gevold door de stroop en niet veel later volgt de spek. Ik moet genieten en blijf maar kauwen. Even laat ik het bestek op de rand van het bord rusten. Bij de tweede hap gaat het helemaal mis. Ik kijk niet naar wat ik in mijn mond stop en kauw het ordinaire weg. Nog geen vier happen later staar ik naar een leeg bord met een stroopvlek. Even knipper ik met mijn ogen. Ja, mijn bord is echt na zes happen leeg…
Mijn avondeten was een pannenkoek met spek en stroop.
Heb ik het geproefd? Misschien…
Heb ik ervan genoten? Nee…
"I'm Sabrina and I'm just trying to be me in this big world"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten