woensdag 21 januari 2015

Het verhaal dat iedereen kent

Ieder jaar wordt hij minstens 2 keer uitgezonden op tv. Gisteren was één van die dagen in 2015. De film die maar liefst 3 uur duurt. De film die iedereen kent. De film die grotendeels gebaseerd is op een waargebeurd verhaal. Een prachtig romantisch, maar tegelijkertijd heel triest verhaal.

Over welke film ik het heb? Over de Titanic natuurlijk!
Een film die in 1997 uitkwam, maar waarvan je het gevoel hebt dat die al veel ouder is dan zijn 18 jaar.

 

Een film over de dramatische ramp die in de nacht van 15 april 1912 de bemanningsleden en alle reizigers van de Titanic overviel. Het onmogelijke gebeurde. Binnen drie uur zonk het onzinkbare cruiseschip naar de diepe bodem van de Atlantische Oceaan. Dit is inmiddels bijna 113 jaar geleden.


Ik denk dat ik wel kan zeggen dat het één van de beste films ooit gemaakt is. Het maakt niet uit hoe vaak je hem gezien hebt. Iedere keer wordt je weer in het verhaal gezogen. Ik merk dat hoe vaker ik de film zie, hoe meer dingen ik zie. Keer op keer vallen mij nieuwe dingen op.

 

Dit laatste is waarom ik dit bericht schrijf. Het verhaal wat we zien wordt verteld door de oude Rose, die op dat moment 100 (101?) jaar is. Aan het einde van de film gaan we terug naar Rose haar hut. We zien verschillende foto's voorbij komen. Dit moment heb ik altijd voorbij laten komen, tot gisteravond. Er viel mij iets op. De foto's vertellen iets over Rose na Titanic. Op een bepaalde manier laten ze haar liefde voor Jack zien. We zien een foto van haar met een vis (Jack vertelde haar tijdens hun eerste ontmoeting dat hij, toen hij met zijn vader ging ijsvissen, door het ijs zakte). Een foto van Rose met een vliegtuig (deze kan je linken aan het moment dat ze samen voor op de reling van de Titanic stonden en Rose zei "I'm flying"). Als laatste krijgen we een foto van Rose te zien waarbij ze als een "man" op een paard zit (ook deze foto is een knipoog naar een gesprek wat ze met Jack heeft gehad. In die tijd reden de dames in de amazonezit, Jack zou haar leren om als een man te rijden).

 

  

Na de foto's zien we een slapende Rose in bed liggen, maar slaapt ze wel? De scene die we daarna te zien krijgen is van het wrak van de Titanic. De lampen gaan weer aan en het schip komt weer tot leven. We lopen als Rose door de deuren de grote zaal weer in waar we worden ontvangen door bemanningsleden en passagiers. Rose loopt de trap op waar Jack, onder de grote klok, op haar staat te wachten. Als je goed oplet zal je zien dat iedereen die bij dit ontvangst aanwezig is omgekomen is tijdens de ramp. De kapitein, de ontwerper van het schip, Jack's beste vriend Fabrizio, Tommy, het meisje waarmee Jack danste en nog veel meer.

Dit is het punt waar ik naartoe wil.Zoals ik al eerder zei zien we voordat we de beelden van het gezonken schipwrak zien, met de hereniging tussen Jack en Rose, zien we de oude Rose in haar bed liggen. Zou dit betekenen dat wat wij zien een droom is? Of zou het kunnen dat Rose in haar slaap is overleden en nu "thuis" bij Jack is op de Titanic? Zelf vind ik dit laatste wel een mooie gedachte.

 

Ondanks dat ik het verhaal kan dromen, betrap ik mezelf er iedere keer toch wel weer op dat ik stiekem hoop dat Jack het toch overleeft. Dat ze samen door een sloep worden opgepikt uit het ijskoude water en samen aan hun avontuur in New York kunnen beginnen. Maar helaas, het einde veranderd niet...

Hoe dan ook, Titanic blijft een geweldige film. Een film die we komende 18 jaar (en langerzeker nog vaak zullen zien. Een klassieker die je zeker in de kast moet hebben staan.

Opnames eerste ontmoeting tussen Jack & Rose


"I'm Sabrina and I'm just trying to be me in this big world"

Geen opmerkingen:

Een reactie posten