Het is al weer even geleden. Wat zeg ik maanden geleden, misschien zelfs al jaren. Ondanks dat het al even geleden is, wil ik dit moment met jullie delen.
Misschien dat sommige (oud) collega's zich dit moment nog kunnen herinneren...
Het was een zonnige zomerdag, ik was aan het werk en stond in de winkel.
In de middag kwam een mevrouw, van een jaar of 40-50, bij mij aan de kassa. Haar vrolijk gekleurde Oilily tas viel mij meteen op. Na een kort praatje over hoe hun dag was zei ik: "Wat heeft u een leuke tas". Het antwoord dat mevrouw toen gaf deed mij steil achterover slaan. "Wil je hem overkopen" antwoordde ze. Wow, dat zag ik niet aan komen! Even viel ik stil van verbazing. Al snel legde ze mij uit dat ze hem een week geleden had gekocht. Ze gebruikte hem vandaag voor het eerst en was niet zo tevreden over de tas. "Hij is veel te groot voor mij" legde ze uit. Ze had bedacht om hem door haar dochter op Marktplaats te laten zetten, maar vond dat eigenlijk te veel gedoe. "Dus als je hem wilt hebben, dan haal ik hem meteen voor je leeg" vulde ze aan. Tsjaa, wat moest ik daar nou op zeggen. In het begin dacht ik nog dat het misschien een grapje was, maar ik kon inmiddels aan mevrouw zien dat ze bloedserieus was. Ik vertelde mevrouw vriendelijk dat ik net een nieuwe tas had en dus niet geïnteresseerd was. Daarna verlieten ze tevreden de winkel en lieten mij nog steeds een beetje verbijsterd achter.
Had iemand mij nou zojuist echt haar tas aangeboden?
"I'm Sabrina and I'm just trying to be me in this big world"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten