‘ Ergens, 4 februari 2015 ‘
Lieve Olivia,
Ik ben je heel dankbaar dat je me iedere keer weer schrijft. Dat je mij op de hoogte houdt over de situaties thuis. Ondanks je drukke studie maak je steeds tijd vrij om mij terug te schrijven. Zonder jouw brieven en foto’s zou het hier een stuk stiller zijn. Ik weet dat je vindt dat ik je niet hoef te bedanken, maar dat doe ik toch. Bedankt Liv.
Als het goed is ontvang je deze brief precies op de 14e, op Valentijnsdag. Valentijnsdag… Als ik er aan denk krijg ik al een brok in mijn keel. Ik mis m’n ouders en Lucy echt enorm. Zou jij ze van mij een knuffel willen geven?
Ik mis jou ook Liv, veel meer dan voorgaande keren.
Ik mis je stralende ogen, je warme knuffels, de kuiltjes in je wangen die je hebt als je lacht. Ik mis zelfs de momenten waarop je alles en iedereen met je camera achtervolgt om ieder moment vast te leggen, en je weet dat ik niet graag op de foto word gezet.
Kan je je onze strandwandeling nog herinneren?
De wandeling vlak voordat ik
werd uitgezonden. We liepen langs het water en kwamen dat oude stel tegen dat
dacht dat we een koppel waren. Ze waren ervan overtuigd. En ik… bij mij werd er
iets duidelijk. Iets wat ik toen niet uit durfde te spreken. Het afscheid de
volgende dag op het vliegveld was me nog nooit zo zwaar gevallen. Het idee dat
ik jou nooit meer zou zien, zou vasthouden… Dat ik toen niks gezegd heb neem ik
mezelf nog steeds kwalijk. Of misschien wist ik het nog niet zeker… Maar
laatst, tijdens een operatie waarin de kogels ons om de oren vlogen, kon ik
maar aan één iemand denken. Jou.
Ik had het je graag anders verteld. Ik had me dit moment heel anders voorgesteld. Dan zou ik je hand vastpakken of een arm om je middel slaan, je aankijken en vertellen hoeveel ik van je hou. Want dat doe ik Olivia Benson.
IK HOU VAN JOU!
En bij deze beloof ik je dat ik je meeneem naar het strandhuisje. Geen Lucy, geen ouders of bekenden. Alleen jij en ik. Samen.
Xxx,
Jouw Liam
Ik had het je graag anders verteld. Ik had me dit moment heel anders voorgesteld. Dan zou ik je hand vastpakken of een arm om je middel slaan, je aankijken en vertellen hoeveel ik van je hou. Want dat doe ik Olivia Benson.
IK HOU VAN JOU!
En bij deze beloof ik je dat ik je meeneem naar het strandhuisje. Geen Lucy, geen ouders of bekenden. Alleen jij en ik. Samen.
Xxx,
Jouw Liam
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Misschien kunnen jullie mijn wanhopige post van een week of twee (misschien inmiddels al wel drie) geleden nog herinneren? Het bericht waarin ik vertelde dat ik mensen in een openbare ruimte moest observeren, om zo een personage te creëren. Doet het weer een belletje rinkelen?
Klik op het sterretje om naar "Liefdesbrief, huiswerkopdracht(?) te gaan ✩
Jullie vragen jullie vast af welk personage Liam is. De personage geboren uit de observatie of het gesampelde personage? Ik kan jullie vertellen dat zowel Liam als Olivia uit de opdracht zijn voortgekomen. Liam komt uit de observatie opdracht en Olivia is ontstaan met behulp van de gesampelde opdracht.
Bovenstaande liefdesbrief is het resultaat van de huiswerkopdracht. Tijdens het schrijven van de brief borrelde al snel ideeën voor een nieuw verhaal. Die heb ik natuurlijk snel opgeschreven en worden, as we speak, uitgewerkt. Dus wie weet komt er in de toekomst meer.
Wat vinden jullie van de liefdesbrief?
"I'm Sabrina and I'm just trying to be me in this big world"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten