Sabrina Diana's View: Fright Night 2nd

Foto gemaakt door Debbie

Zoals je weten was gisteren het personeelsfeest van mijn werk.
Ik had jullie beloofd de volgende dag een berichtje te plaatsen, mocht ik de avond natuurlijk overleefd hebben.

Moet ik het eigenlijk nog zeggen? Want ja, hier is een berichtje dus...JUIST, ik heb het overleefd! Maar ach wees eerlijk anders hadden we niet verwacht, toch? ;-)

Na veel gedoe met m'n make-up ben gisteravond voor een simpele variant gegaan, Dit vond ik zelf het beste bij m'n jurk passen. Geen gedoe met witte schmink dat ik toch niet mooi egaal kon krijgen. Gewoon een te lichte foundation met zwarte 'appelwangetjes'. En natuurlijk donker opgemaakte ogen en zwarte lippenstift met een klein beetje (nep)bloed. Want ja, bloed kan op z'n avond niet ontbreken!

Het was natuurlijk al donker toen ik samen met mijn collega op de fiets naar het feest ging. We droegen beide een kostuum en kregen daarbij de nodige aandacht van de gewone voorbijganger op straat. "Papa, die mensen zijn verkleed voor Halloween!" riep een meisje die naast haar vader fietste.

Als snel realiseerde ik me dat we twee hele verschijningen waren, want we werden niet geheel onopvallend nagestaard. Tot op een zeker punt werd dit zelfs een klein beetje ongemakkelijk...

We kwamen aan op ons werk, waar de eerste groepjes mensen zich al voor op het plein bij de entree begonnen te vormen. We zette onze fiets weg en werden daarna één van die groepjes. Het ontvangstcomité bestond uit twee zombies(?) die in de kassa zaten. Daarna mochten we doorlopen en werden, voor zover kan, welkom geheten door Magere Hein. Die later bij de opening van het feest één van de directeuren bleek te zijn!

Op het voorplein werd de groep langzamerhand steeds groter. Sommige collega's waren geschminkt, andere droegen een kostuum en weer anderen droegen maskers. "Wie zou dat zijn?" "Is dat die en die?" "Neeee, toch?" werd er als snel gefluisterd. Ineens kwam er beweging in de groep. "Jullie moeten door de Vogellaan!" werd er geschreeuwd. "Loop maar door als je durft!". Na een korte donkere wandeling door het Volgellaantje, waar iedereen extra op zijn hoede was, was er licht in de duisternis. Van verschillende collega's hoorde ik dat na het laantje een silhouet te zien was, maar ik denk dat ik zo druk met mijn losse schoenveter was, dat deze geheel aan mij voorbij is gegaan.

We liepen langs de olifanten en de lynxen door naar de Japanse tuin. Toen daar ineens een kettingzaag klonk. De groep bleef stilstaan en iedereen was meteen op zijn hoede. Ja hoor, daar voor ons verscheen een man met een draaiende kettingzaag die recht op ons afliep. (Gewoon een stap opzij en hij liep je (gelukkig) voorbij). We kwamen langs een bord waarop stond: Je kan nu nog terug. (Ja, maar dan moest je wel weer eerst langs die man met de kettingzaag! De grapjassen). Snel liepen we door naar het restaurant, waar een verschrikkelijk 'ongeluk' had plaatsgevonden. Een scooterrijder was aangereden door een zebra-jeep. Er lag een bebloede man onder de jeep, terwijl een ander achter het stuur zat. Af en toe klonk er luguber getoeter.

Bij de ingang van het restaurant werden we ontvangen door drie horror-nonnen. "Jullie kunnen nu nog terug" werd er weer gezegd. Zij hadden die man met de kettingzaag zeker niet gezien. Bij binnenkomst was het wel even schrikken. We konden hier alleen onze jas ophangen. Om in de feestzaal te komen moesten we door een griezeltunnel!!! Aii, dat was even slikken. Juist, omdat ik had gezegd dat daar never nooit in zou gaan... Tsjaa, dan toch terug gaan, langs de man met de kettingzaag? NEE NATUURLIJK NIET!

Met twee andere collega's, die net zulke dappere doddo's waren als ik, stond ik voor de ingang van de griezeltunnel. Wie zou er voorop gaan? "Ach, ik ga wel voorop" zei ik stoer, terwijl ik het eigenlijk in mijn broek deed van angst. Ik liep naar binnen en zette er een flinke vaart in. Hoe harder ik zou lopen, hoe sneller ik aan de overkant zou zijn. In de tunnel waren twee (of waren het drie?) griezels. Eén stond natuurlijk MIDDEN op het pad. Een ander lag in een kist en de als er een derde was, dan heeft die er naast gestaan. Eenmaal uit de tunnel werden we ontvangen door een 'kok' en een andere dame die ons een Bloody Mary in een reageerbuisje aanboden.

We liepen de zaal verder in en waande ons echt op een kerkhof. Overal stonden grafstenen. Er hingen spoken. Er stonden potten met maden en jawel...Frankenstein was er ook!

Er was een zithoek gemaakt en natuurlijk ook een dansvloer. Een een pianist speelde een droevig deuntje. Langzaam stroomde de zaal vol en het duurde dan ook niet lang voordat het feest officieel werd geopend door de twee directeurs. Dit betekende natuurlijk wel het einde van de pianist... Een 'dokter' nam met zijn lieftallige assistentes plaats op het podium en nam plaats achter de operatietafel die voldeed als draaitafel.

Foto gemaakt door Debbie

Hapjes en drankjes gingen rond, terwijl de muziek luid klonk. Echte waaghalzen namen zelf een handje maden! Er werd een hoop gedanst en je kon jezelf nog erger laten toetakelen door verschillende grimeurs. De acteurs waren gedurende het hele feest aanwezig om ons de stuipen op het lijf te jagen. En in sommige situaties zeer zeker met succes.

Ik vond het een zeer geslaagd en gezellig feest met top gezelschap!

Hieronder nog een aantal foto's van de gruwelijke avond.