maandag 12 mei 2014

Cliché

Het is even geleden, maar hier ben ik weer. Voor een opdracht moest ik een kort verhaal schrijven met een cliché personage. Hiermee moesten we een cliché verhaal van max. 500 woorden schrijven. In dit verhaal moesten we een twist verwerken. Iets wat je niet verwacht bij het cliché personage.


Mijn keuze viel op de populaire hoofdcheerleader die de school leidt.

Cliché's waar ik aan moet denken bij een hoofdcheerleader:
- Populairste meisje van school
- Modelleerling - haalt altijd goede cijfers
- Zelfverzekerd
- Bot
- Altijd in uniform
- Gaat enkel met cheerleaders en populaire sporters om
- Traint veel - lenig - strenge coach
- Heeft alle jongens achter zich aan lopen - date de quaterback (football) van het schoolteam
- VEEL DRAMA


Cliché's genoeg. Hiermee ben ik aan het werk gegaan met onderstaand verhaal als resultaat. (Inderdaad, het zijn meer dan 500 woorden, maar ik heb het verhaal inmiddels uitgebreid...)
Veel leesplezier! Ik ben benieuwd naar jullie reactie.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dit was haar laatste jaar als hoofdcheerleader, volgend jaar zou ze gaan studeren. Eindelijk weg uit dit dorp. New York University wachtte op haar. Lea trok haar rood met witte uniform recht en checkte haar strakke paardenstaart in de spiegel. Normaal paradeerde ze door de schoolgangen. Dit was haar koninkrijk en zij was de koningin. Vandaag voelde alles anders, haar koninkrijk stond op instorten.

"Lee, wat was dat net?" ze keek op naar haar beste vriendin. "Wat bedoel je?" vroeg ze. "Tijdens de training. Normaal ben je bijna net zo streng als Coach, maar vandaag... Gaat het wel?" "Jawel..." antwoordde Lea. "Mooi" knikte haar beste vriendin met een glimlach. "Ik zie je morgen Lee!" ze gooide haar kluisje dicht en rende weg naar twee football-spelers. Lea zuchtte diep.

"Gaat het wel?" klonk een jongensstem. Lea keek op, recht in zijn diepe bruine ogen. Een paar bruine krullen hingen speels over zijn voorhoofd. Het was Blaine. Hij was één van de weinige boksers op school. Hij was niet zo populair zoals zij. Ze staarde hem aan. "Dat gaat je niks aan" snauwde ze. Blaine leek hier geen genoegen mee te nemen. "Ik ben misschien niet populair genoeg om met je om te gaan, maar ik kan zien dat er wat is. Dat in tegenstelling tot je vrienden" Blaine's woorden deden pijn. Lea wist dat hij gelijk had. Haar beste vriendin zag niet eens dat er wat was. "Sorry, zo bedoelde ik het niet" zei hij toen hij zag wat zijn woorden met haar deden. "Wat ik probeer te zeggen is; misschien kan ik je helpen" verbeterde hij. Hij schonk haar een glimlach. "Ik sta slecht voor wiskunde" biechtte Lea op terwijl ze haar kluisje sloot. Blaine deed net alsof hij geschokt was. "Hoofdcheerleader en modelleerling Lea heeft geen tien voor wiskunde, de wereld vergaat" geinde hij. "Laat ook maar" ze schudde haar hoofd en liep weg. Blaine haalde haar in. "Lea, het spijt me. Dat was niet cool". Lea twijfelde. "Ik sta een onvoldoende voor wiskunde. Als ik daar geen voldoende van weet te maken dan is het dag cheerleaden en dag diploma, dat betekent dag studiebeurs en dat is dag NYU" er was een snik te horen. "NYU was mijn kans om weg te gaan uit dit dorp" ze klonk verslagen. "Ik zou je kunnen helpen" bood Blaine aan. Weer twijfelde Lea. Blaine was niet zo populair zoals zij, een vriendschap tussen de twee was onmogelijk. Ondanks dat had hij zich de afgelopen minuten meer als een vriend gedragen dan haar echte vrienden in de afgelopen jaren.

Drie weken later speurde ze de gangen af. Een stapeltje papieren in haar hand. Waar kon hij toch zijn? Haar witte gympen piepte door de net gedweilde vloer. Haar paardenstaart zwierde heen en weer. "Blaine!" riep ze toen ze hem bij zijn kluisje zag. Ze vloog hem om zijn nek. Blaine keek verrast. Ze liet hem los en hij zag de papieren in haar hand. "Ik heb de toets gehaald!" zei ze enthousiast. Blaine graaide de papieren uit haar hand en bekeek ze. "Je hebt gewoon een acht!" hij tilde haar op en draaide haar rond. "NYU, here we come!" riep Blaine. Lea giechelde. Blaine zette haar neer en ze keek naar hem op. Zijn hulp aanvaarden was het beste wat ze het afgelopen schooljaar had gedaan. Ze ging op haar tenen staan en gaf hem een zoen.


"I'm Sabrina and I'm just trying to be me in this big world"

Geen opmerkingen:

Een reactie posten